Introduction - introductie

This blog is not a trail guide. It is about the beauty and the diversity of Curaçao.
There are dry months and wet months, days with wind or storm or no breeze at all.
Due to the weather conditions, you may find he trails to be very different from what our pictures show.

Most recent hikes are described in Dutch / Nederlands (kijk voor de laatste wandelingen in het blogarchief). De paden veranderen snel, ze groeien dicht of worden gesloten. Er komen ook nieuwe routes bij.

The other entrees are in English. Our main object is to show the beauty of the island. We cannot always give exact directions of trail heads or ends.
Many trails change, closed by owners, or overgrown. . the maintenance depends on
enthusiastic volunteers. Our group tries out new trails too.

Important: never go hike alone! When visiting popular places like the Salt pans of Jan Kok or Ascencion Bay don't get out of your car unless other people are there. Leave money, cards and other valuables at the Hotel.
If you have no one to come with you, take a hiking tour with a guide. Please read the page with
tips and info
!
Do not touch the
Manzanilla tree or its leaves and apples. They are poisonous.
On all photos copyright of the owners.

Enjoy Hiking Curaçao!
______________________________________________________________________________________________________

zondag 31 mei 2015

Wandelverslag Porto Mari. 30 mei 2015.


Een wandelgroep zo mooi in de rooi zie je maar zelden. Het leken wel ontdekkingsreizigers. De rooi is mooi breed en goed begaanbaar. Aan het einde van rooi, nou ja het einde, hij liep nog een stuk door. De rooi werd doorkruist door een dwarspad waarvan ik vermoed, dat als we rechts uit de flank gaan op de parallelweg uitkomen. 



Linksaf intrigeerde ons. Dus het linkse pad op richting van de Magazina. Dit was voor iedereen nieuw. We wisten niet wat ons te wachten stond. Het liep naar het noorden. Daar kwamen we net vandaan. 






De belpaal is niet ver meer, dat als je hulp nodig hebt? We vonden een veel bereden weg, die naar de magazina leidde. Ja, zo valt er nog eens iets te ontdekken. 



Bij de magazina was het rustig. Het scheepje voer nog steeds in de mist. Amper te zien, geetst in het beton. Een vliegende Hollander pur sang. Eenzaam ronddolend over die vele golfjes. Verder geen schip in de buurt, opgeslokt door de grote oceaan. 



Het was vijf uur en via het paadje achterlangs was het zeker nog een uur. In versnelde pas, gezwinde pas zo te zeggen, liepen we langs een scheidingsmuur ook wel slavenmuur genoemd. 



Achterin klonk de kreet kunnen we niet even stoppen. Het tempo was blijkbaar te hoog of sommigen waren te lang bij de Magazina gebleven. Boven bij de t-splitsing aangekomen, werd er gedronken om het uitgedroogde stuk leer soepel te houden, want anders praat het zo moeilijk. 



Een paar wandelaars wilden een zijpad uitvogelen, maar daar had de rest geen fiducie in. Maar goed ook, want de rooi lag een stuk verder op.
Rooi 2 of eigenlijk liepen we nu door dezelfde rooi, maar vanaf de andere kant en dan zie er toch heel anders tegenaan. Gelukkig vonden we het einde waar we er ingegaan zijn. Iemand wou weten of er nog water in de put zat. Een steentje...plons.



De flessen werden nog een keer aan de mond gezet en het laatste stukje naar onze autos was niet ver.
Twee uur en 28 minuten waren we onderweg geweest en hadden genoten van natuur en bizonderheden.

Tot de volgende week zondag.
Met een vrolijke wandelgroet, G.K.